Ο απομηχανής θεός και ο αφορισμός κατά παραγγελία
Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Εκεί που το κυβερνητικό στρατόπεδο βρισκόταν σε στάση απολογητική για την πολιτική των δυο μέτρων και των δυο σταθμών , σε σχέση με την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων κατά του κορονοϊού, ήρθε ως απομηχανής θεός ο πρώην Μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος,για να το βγάλει από τη δυσχερή θέση.
Τα όσα διαδραματίστηκαν την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και του Πάσχα με διώξεις Μητροπολιτών, ιερέων και πιστών, με απαγορεύσεις μεταφοράς του Αγίου Φωτός ακόμη και οργανωμένα από τους δήμους, είχαν δημιουργήσει μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα, μια έντονη δυσφορία στους κόλπους της Εκκλησίας και του ποιμνίου για τις κυβερνητικές επιλογές και για πρόσωπα που τις εφάρμοσαν. Μάλιστα υπήρξαν σκληρές τοποθετήσεις από σημαντικούς Ιεράρχες, παρόλο που η Εκκλησία επέδειξε για μια ακόμη φορά την αφοσίωση της στην κοινωνία και στους θεσμούς, βάζοντας πολύ νερό στο κρασί της.
Εκεί λοιπόν που έχει αναπτυχθεί ένα αρνητικό κλίμα, όλως τυχαίως την πρώτη ημέρα που άνοιξαν οι Ιεροί Ναοί, ο παραιτηθείς εδώ και εξάμηνο Αμβρόσιος φόρεσε τα άμφια του και προχώρησε σε μια μονομερή πράξη αφορισμού, χωρίς καν να έχει το ιερατικό δικαίωμα να την πράξη.
Αφορισμός κατά παραγγελία. Μεγαλύτερο δώρο στους “αφορισμένους¨ – Μητσοτάκη, Τσιόδρα, Χαρδαλιά- δεν θα μπορούσε να γίνει. Από απολογούμενοι έγιναν διωκόμενοι. Από “διώκτες” της πίστης, έγιναν τα θύματα ακραίων συμπεριφορών που η ίδια η Εκκλησία αποκήρυξε.
Ο αφορισμός Αμβρόσιου οδήγησε την Ιερά Σύνοδο να πάρει αναγκαστικά θέση σε ένα γεγονός που χαρακτηρίστηκε ιερατικά και θεολογικά ως μη γενόμενο, λόγω παράβασης των κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας . Και αν κάποιοι θερμόαιμοι ικανοποιήθηκαν από τους θεατρινισμούς Αμβρόσιου, η μεγάλη μάζα αυτή που καθορίζει τα πράγματα δεν το είδε με καλό μάτι.
Ο Αμβρόσιος θεωρείτε “σεσημασμένος” για την μεγάλη εικόνα της κοινωνίας.Δεν είναι από αυτούς που διευρύνει τη βάση της. Ακραίος, φανατικός, διχαστικός και κήρυκας μίσους. Αυτό που δεν εκπέμπει το μεγαλείο της Χριστιανοσύνης. Το Φως και τη Ζωή. Την Αγάπη και την Ελπίδα.
Ποιος λοιπόν είναι από χθες ο κερδισμένος; Ο αφοριστής ή οι αφορισμένοι; Σαφώς και νικητές επικοινωνιακά εξέρχονται από την take away πράξη, οι αφορισμένοι. Γιατί δεν έχει σημασία η πράξη καθ αυτή αλλά το ποιος την έκανε και πως έγινε. Αν είχε γίνει για παράδειγμα από την Ιερά Σύνοδο ή έστω μέσα από κάποιες ιερατικές διαδικασίες, από σοβαρούς ποιμενάρχες θα είχε καταιγιστική επίδραση στην κοινωνία.
Όπως είχε πει για λογαριασμό του Μακαριστού Χριστόδουλου – του εμβληματικού ιεράρχη που αν ζούσε πολλά θα ήταν διαφορετικά- τον Αύγουστο του 2000 ο τότε εκπρόσωπος τύπου της Εκκλησίας Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Θεόκλητος “ο Αμβρόσιος παίζει το παιχνίδι των εχθρών της Εκκλησίας”. Αυτό ειπώθηκε γιατί οι θέσεις του έγιναν πυκνά συχνά όπλα προπαγάνδας από τους κύκλους που πολεμούν την Ορθοδοξία και προσπαθούν να την αποκόψουν από την άρρηκτη σχέση και την κοινή πορεία με τον Ελληνισμό. Να θυμίσουμε την στάση του Αμβρόσιου σε σχέση με την Χρυσή Αυγή, που αποτέλεσε πηγή προπαγανδισμού κατά της Εκκλησίας.
Είναι πάγια προπαγανδιστική τακτική η ταύτιση του πατριωτισμού και του χριστιανισμού με κύκλους ακραίας έκφρασης έτσι ώστε να αποτελέσουν παράδειγμα αποστροφής κυρίως στις νέες γενιές. Κάπως έτσι συνέβη και στην περίπτωση της κατάπτυστης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών, όπου το σύστημα φρόντισε να προβάλει ακραίες φωνές και φιγούρες για να δικαιολογήσει το διχαστικό αφήγημα του. Έκαναν την βρώμικη δουλειά και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν.Η ευκαιρία όμως είχε χαθεί και η δυναμική της πατριωτικής αντίδρασης είχε εξαερωθεί.
Εκφράζοντας την προσωπική μου θέση είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Αμβρόσιος δε λειτούργησε ούτε καν παρορμητικά αλλά βάση σχεδίου. Μπορεί να τον χρησιμοποιούν και να του το υπέδειξαν κάποιοι ακραίοι κύκλοι που λειτουργούν ως παρακράτος υπηρετώντας το κράτος, σίγουρα όμως δεν είδε Όραμα σαν τον Μωυσή με την Καιόμενη Βάτο. Απορίας άξιον που δεν προέβη ποτέ σε μια αντίστοιχη πράξη όταν ήταν εν ενεργεία Μητροπολίτης, είχε αφορμές από πολιτικές κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Αμβρόσιε όχι μόνο δεν γίνεσαι πιστευτός αλλά οι προθέσεις σου εγείρουν μεγάλες αμφισβητήσεις… και δεν υπηρετούν ούτε την Πατρίδα ούτε την Ορθοδοξία.
Η Ορθοδοξία είναι Φως και Ζωή, Αγάπη και Ελπίδα…. ο σκοταδισμός είναι το άλλοθι στους διώκτες της.