OTA VOICE
Πολιτιστικά

Τάνια Παλαιολόγου: «Ανεπίδεκτη διόρθωσης»

Το θεατρικό έργο του Στέφανο Μασίνι «Ανεπίδεκτη Διόρθωσης» παίζεται στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κοιλάκου και με τον ίδιο και την Τάνια Παλαιολόγου να ερμηνεύουν τους ρόλους του έργου που πραγματεύεται τη ζωή της ρωσίδας δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε για τα πιστεύω της, Άννα Πολιτκόφσκαγια.

Η παράσταση πρωτοπαρουσιασιάστηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα την θεατρική περίοδο 2014-2015.

Το OTAVOICE και Λία Τσεκούρα μίλησαν με την Τάνια Παλαιολόγου και σας παρουσιάζουν μια μοναδική εκτός από απολαυστική συνέντευξη.

Ποια στοιχεία σας ενέπνευσαν να ασχοληθείτε με αυτό το έργο;

Το έργο αυτό ήρθε και μας βρήκε σε μία νομοτελειακή συγκυρία. Είχα συλλέξει υλικό από τα γραπτά και τις συνεντεύξεις της Άννα Πολιτκόφσκαγια με στόχο να τα εμπιστευτώ στον συγγραφέα και μεταφραστή Δημήτρη Αλεξάκη για να γράψει ένα πρωτότυπο κείμενο με αφορμή την ιστορία της Άννα. Λίγες μέρες πριν συναντηθούμε, το 2013, ο Δημήτρης βρήκε στο Παρίσι το κείμενο του Massini μεταφρασμένο στα Γαλλικά. Ήταν σαν να το είχαμε γράψει μαζί με τον Μασίνι. Ο Δημήτρης, που τελικά το μετέφρασε, ο Μιχάλης που το σκηνοθέτησε, εγώ και ο συγγραφέας.

Ήταν σαν να συναντήθηκαν με διαφορά φάσης δύο ίδιες ανάγκες. Την Πολιτκόφσκαγια την θαύμαζα και την παρακολουθούσα πριν δολοφονηθεί. Με την δολοφονία της το 2006 ήμουν σίγουρη πια ότι έπρεπε να κάνω μία παράσταση για εκείνην. Ο Massini έγραψε την Ανεπίδεκτη Διόρθωσης υπακούοντας στην ίδια ανάγκη, έναν χρόνο μετά τον θάνατό της. Μας πήρε 7 χρόνια να συναντηθούμε, αλλά τα καταφέραμε.

Συναντήσατε δυσκολίες στην προσέγγιση του ρόλου;

Στη διάρκεια των προβών μελέτησα πολύ το οπτικό υλικό που είχα συλλέξει για την Άννα. Αρχικά μπήκα στον πειρασμό να την αντιγράψω. Ευτυχώς ο σκηνοθέτης με έβγαλε γρήγορα από αυτόν τον δρόμο και συνέχισα εστιάζοντας στην αλήθεια μου, χωρίς τερτίπια και ανάγκη για εντυπωσιασμό.

Την Άννα λαχταρούσα να την ζωντανέψω από τη στιγμή που δολοφονήθηκε. Ήταν παρούσα μέσα μου έτσι κι αλλιώς και ήθελα να μιλήσω για εκείνην μέσα από εκείνην. Προφανώς και συνάντησα δυσκολίες, αλλά από τις δυσκολίες αυτές που μόνο σε δυναμώνουν.

Υπάρχουν στοιχεία του ρόλου και του έργου που σας γοητεύουν ή σας τρομάζουν;

Η Άννα έτσι όπως την έχω βιώσει πια μέσα από το σκύψιμο πάνω στη ζωή και στο έργο της, ήταν ένας άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής και δίκαιος. Το μόνο που με τρομάζει σε αυτό είναι η σκέψη ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να της μοιάσω έστω και στο ελάχιστο. Ήταν μορφωμένη, με βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι στις επερχόμενες γενιές, γι αυτό και δεν μπορούσε να σταματήσει την έρευνά της παρά τις απειλές που δεχόταν κατά της ζωής της. Μαχόταν με σθένος για την ελευθερία του λόγου, ταξίδεψε πάνω από 40 φορές στην εμπόλεμη Τσετσενία για να σταματήσει το μηχανισμό προπαγάνδας της ρωσικής κυβέρνησης στο λαό της για την αναγκαιότητα του ρωσοτσετσενικού πολέμου. Υποστήριζε ότι ο άδικός αυτός πόλεμος πρέπει να σταματήσει.

Το έργο από μόνο του επίσης μας τρόμαξε αρκετά στην αρχή, ήταν πολύ αφηγηματικό, με ελάχιστη δράση. Στην πορεία όμως και έχοντας ως αρωγό το υλικό από τα άρθρα και τα βιβλία της, αλλά και το ίδιο το κείμενο του Massini, ένα έργο με πολλές και σύντομες σκηνές, οραματιστήκαμε το κείμενο αυτό σαν μία ριπή από εικόνες που πέρασαν από το μυαλό της Άννα την στιγμή της δολοφονίας της, κι έτσι όλο το κείμενο ζωντάνεψε κι απέκτησε ρυθμό, δράση και αλήθεια. Έγινε πολύ προσωπικό.

Η προσέγγιση μια αληθινής ιστορίας έχει παγίδες;

Δεν μπορώ ακόμη να αποστασιοποιηθώ αρκετά για να απαντήσω κάτι τέτοιο, μέσα στην ιστορία της Άννα ήρθα αντιμέτωπη με πολλά προσωπικά αδιέξοδα, συναντήθηκα με ζητήματα θεμελιακά που με απασχολούν εδώ και χρόνια, ζητήματα ταξικά, υπαρξιακά, πολιτικής και καλλιτεχνικής ταυτότητας. Βρήκα ποίηση μέσα σ’ αυτήν την τόσο ζοφερή και κοντινή ιστορικά μας διαδρομή αυτής της γυναίκας. Νομίζω αυτή είναι ίσως μία παγίδα στις αληθινές ιστορίες στο θέατρο, να μην βρεις την ποίηση μέσα τους.

Τι μας διδάσκει η  Άννα Πολιτκόφσκαγια;

Να ακούμε. Να ερευνούμε πριν εκφέρουμε άποψη. Να μη φοβόμαστε. Να αντιστεκόμαστε. Να μην τα βάζουμε κάτω. Να αγαπάμε.

Συμφωνείτε με το ανέβασμα κλασικών παραστάσεων με σύγχρονο τρόπο και ποιο είναι το όριο που δεν πρέπει να καταστρατηγείται;

Δεν υπάρχει κανένα όριο που δεν πρέπει να καταστρατηγείται όταν υπάρχει ανάγκη να ειπωθεί μία ιστορία. Αν δώσεις σε ένα παιδί μία κόλλα χαρτί και μπογιές, θα ζωγραφίσει πέρα από τα όρια του χαρτιού.

Πόσο εξαρτάται ο καλλιτέχνης από την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου;

Μεγάλη κουβέντα. Δεν έχω απάντηση. Για μένα ο αληθινός καλλιτέχνης είναι πολύ μοναχικό πλάσμα.

Πώς αφήνετε πίσω σας τη σκηνή κάθε φορά που τελειώνει η παράσταση;

Προσπαθούμε να την αφήσουμε καθαρή, μαζεύουμε το σκηνικό και σκουπίζουμε τη σκηνή για να παραλάβει το θέατρο καθαρό ο επόμενος θίασος που έχει πρόβα ή παράσταση μετά από εμάς.

Ποιες σκέψεις παίρνει μαζί του ο θεατής αφήνοντας πίσω τη σκηνή του θεάτρου σας;

Τις σκέψεις του. Και σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, θα πάρει και τις δικές μας.

Λία Τσεκούρα.

Μουσικός, Ανάδειξη και Παρουσίαση Πολιτισμικών Δρώμενων.

Σχετικά Άρθρα

Ζωρζ Σαρή: 100 χρόνια από τη γέννησή της

otavoice

“Black Pearl”-Το νέο βιβλίο του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου

otavoice

Η Λήδα Χατζηδημητρίου από την «Αγριόπαπια», αποκλειστικά στο OTAVOICE.

otavoice

Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη: WOKE – H καθολική αποδόμηση: έθνος-φύλο-φυλή

otavoice

Ο Μιχαήλ Άγγελος Δρόσος, από την «Αγριόπαπια» αποκλειστικά στο OTAVOICE

otavoice

Συνέντευξη της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου στο OTAVOICE

otavoice