OTA VOICE
Πολιτιστικά

Πέπη Κόγια: “Η εμπειρία μου στο Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018 ήταν πρωτόγνωρη και συναρπαστική, όπως όλα τα ταξίδια που μόλις ξεκινούν”

Η Πέπη Κόγια μοιράζεται στο OTAVOICE και την Λία Τσεκούρα τις εντυπώσεις της από την παρθενική της συμμετοχή στο «Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018».

Το μικρό Παρίσι των Αθηνών επέστρεψε για 6η χρονιά στο κέντρο της Αθήνας, από 4 έως 14 Οκτωβρίου 2018, με θέμα «Μάης του ’68. Πενήντα χρόνια μετά…». Το”Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018″ είναι ένα φεστιβάλ με μουσική, εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις, street art, θέατρο και βαριετέ, δράσεις και παραστατικές τέχνες δρόμου, διαλέξεις, “tables rondes” και “rendez-vous sociaux”, ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και παιχνίδια. Πολλοί μάλιστα είναι και οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν για πρώτη φορά, όπως η Πέπη Κόγια.

Η Πέπη Κόγια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Ελληνογαλλικής Σχολής «Saint Joseph». Είναι απόφοιτος του Ιστορικού-Αρχαιολογικού του Α.Π.Θ. και καθηγήτρια. Είναι έγγαμη, μητέρα δύο παιδιών. Αγαπά την τέχνη και το τέννις. Συμμετέχει φέτος για πρώτη φορά ως ζωγράφος στο φεστιβάλ «Petit Paris d’ Athènes», ή αλλιώς «Μικρό Παρίσι των Αθηνών» με δύο έργα ζωγραφικής, το «Αστρολούλουδα» και το «My Daisies can fly up to the Sky». Τη συναντήσαμε και μας μίλησε για την παρθενική της αυτή εμπειρία, τη ζωή, την τέχνη και τις προσδοκίες της.

Η ίδια αναφέρει για το πρώτο έργο της «Αστρολούλουδα»: «Αστρολούλουδα. Τα λουλούδια – ένα σύμπαν αυτόνομο.- Κοσμήματα του κόσμου μας. Τα άστρα του ορατού σύμπαντος -λαμπεροί οδηγοί του ανθρώπου ταξιδευτή για να μην λαθεύει στην πορεία του. Αστρολούλουδα. Της Άνοιξης που έχει το φως μέσα της , την λαχτάρα για το νέο, του Σύμπαντος που ,χωρίς τα φωτεινά του σημεία , δεν θα είχαμε όνειρα να ονειρευτούμε , να κυνηγήσουμε , ιδέες να πιστεύουμε και να τις κάνουμε πραγματικότητα».

Ποιο ήταν το έναυσμα να συμμετέχετε ως εικαστικός στο « Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018»;
«Το έναυσμα για την συμμετοχή μου στο «Μικρό Παρίσι των Αθηνών» υπήρξε η παρακίνηση και η ενθάρρυνση από την φίλη, συγγραφέα παιδικών βιβλίων και εικαστικό, Δήμητρα Φώτου.

Παρακολουθούσε τα έργα μου και με ενθάρρυνε με αγάπη και την ευχαριστώ».

Ποια είναι η σχέση σας με την ζωγραφική;
«Η σχέση μου με την ζωγραφική προέκυψε αιφνιδιαστικά. Λειτούργησα αυθόρμητα με τα πινέλα και τα χρώματα. Στην πορεία, δεν σταμάτησα να απορώ με τα όσα υπήρχαν κρυμμένα κι άρχισαν σταδιακά να αποτυπώνονται με την όποια αλήθεια ενός ερασιτέχνη στον καμβά».

Τι μας κληροδότησε ο Μάης του ΄68, ιδιαίτερα σε πολιτιστικό επίπεδο;
«Ο Μάης του ΄68 θεωρείται στην Γαλλία ως σημείο σταθμός στην αμφισβήτηση και στην προώθηση των φιλελεύθερων ιδεών. Θα κρατήσω τον αυθορμητισμό, την ζωντάνια και το όνειρο που οδηγούν κάθε εικαστικό στην υλοποίηση αυτού που έχει στον νου του και τον πολιορκεί να το υλοποιήσει».

Τι επιθυμείτε να προβάλλετε μέσα από το δικό σας έργο;
«Τι θα ήθελα να προβάλλω μέσα από το δικό μου έργο; Το ρήμα «προβάλλω» είναι πολύ δυνατό για την δική μου ιδιοσυγκρασία. Θα ήθελα να μοιραστώ το συναίσθημα, το χρώμα, το φως της φύσης- να καταθέσω αυτό με ειλικρίνεια».

Θα λέγατε ότι ανήκετε σε κάποιο εικαστικό κίνημα;
«Δεν θα έλεγα πως ανήκω σε κάποιο εικαστικό κίνημα. Η ανάγκη μου για έκφραση με οδήγησε στα χρώματα και στους καμβάδες».

Υπάρχουν φορές που η διαχείριση της τέχνης μπορεί να διχάσει ανθρώπινες ομάδες διαφορετικής πολιτισμικής ταυτότητας;
«Η διαχείριση, η προβολή της τέχνης, η Τέχνη γενικότερα υπήρξε ανέκαθεν προπομπός-ένας ευαίσθητος προπομπός γιατί, εκ «φύσεως», προβάλλεται κι εκτίθεται. Η διαφορετική πολιτισμική
ταυτότητα των ανθρώπων, πιθανόν να τους οδηγεί, να πλησιάζουν ένα έργο τέχνης με διαφορετικό τρόπο, αλλά, αυτό συμβαίνει και με ανθρώπους της ίδιας πολιτισμικής ταυτότητας. Η Τέχνη για μένα οφείλει να διεγείρει το συναίσθημα, να εξάπτει την φαντασία , όπως γίνεται αυτό αντιληπτό από τον καθένα ξεχωριστά».

Τι αισθήματα θα θέλατε να νιώσει εκείνος που απολαμβάνει την θέαση ενός έργου σας;
«Η θέαση ενός έργου οδηγεί τον καθένα σ΄ένα ξεχωριστό ταξίδι, σε μια ιδιαίτερη διαδρομή. Δεν υπάρχει καθοδήγηση στο συναίσθημα. Το ζητούμενο είναι το όποιο συναίσθημα.. Η θέαση θα ήθελα να αποτελεί απόλαυση, για τα κλάσματα εκείνα των δευτερολέπτων που η σκέψη λειτουργεί καθαρά, απαλλαγμένη από λογική. Ας νιώσει, όπως εκείνος επιθυμεί, το συναίσθημά μου, που έγινε χρώμα, την ένταση ,που έγινε κίνηση, το απτό και το φευγαλέο που είναι η ζωή».

Το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018» είναι μόνο η αρχή;
«Το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018» μου έδωσε μεγάλη χαρά. Στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, εκεί όπου παρουσιάστηκε το έργο-συμμετοχή μου, με δέχτηκαν με την αγάπη τους για την τέχνη και τους εικαστικούς, και με έκαναν να αισθανθώ από την πρώτη στιγμή οικεία, οι επιμελήτριες της έκθεσης, τελειόφοιτες της Σχολής Καλών Τεχνών, Αγγελική Μπάρα και Στέλλα Φασούλα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω, ιδιαίτερα την Αγγελική ,για την ενθάρρυνσή της, την βοήθειά της, την ευαισθησία της και τα καλά της λόγια. Αυτή η εμπειρία ήταν για μένα πρωτόγνωρη και συναρπαστική, όπως όλα τα ταξίδια που μόλις ξεκινούν».

Σχετικά Άρθρα

Ζωρζ Σαρή: 100 χρόνια από τη γέννησή της

otavoice

“Black Pearl”-Το νέο βιβλίο του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου

otavoice

Η Λήδα Χατζηδημητρίου από την «Αγριόπαπια», αποκλειστικά στο OTAVOICE.

otavoice

Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη: WOKE – H καθολική αποδόμηση: έθνος-φύλο-φυλή

otavoice

Ο Μιχαήλ Άγγελος Δρόσος, από την «Αγριόπαπια» αποκλειστικά στο OTAVOICE

otavoice

Συνέντευξη της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου στο OTAVOICE

otavoice