Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Θα περίμενε κανείς να γίνει “πόλεμος” με το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που αγγίζει ευαίσθητες εργασιακές χορδές και καταπατά βασικά εργασιακά δικαιώματα, όπως οι υπερωρίες, το ωράριο, οι συλλογικές διαδικασίες και τα συνδικάτα. Αντιθέτως βλέπουμε μια υποτονική στάση του Περισσού και της Κουμουνδούρου. Κάποτε κατέβαζαν ρολά και διακόπτες. Σήμερα περιορίζονται σε διπλωματικά διαβήματα και επικοινωνιακές κοκορομαχίες εντός και εκτός Βουλής.
Όπως η Νέα Δημοκρατία έκανε επαναστατική γυμναστική για τα μάτια του δεξιού ψηφοφόρου κατά την ψήφιση της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά στο κοινοβούλιο με την παρουσία της την νομιμοποίησε και συνεχίζει να την υπερασπίζεται σθεναρά ετοιμάζοντας τις Πρέσπες 2, έτσι σήμερα η αριστερά κάνει επαναστατική γυμναστική για το αντιεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, με προκάτ διαδηλώσεις και απεργίες όταν θα περίμενε κανείς να πέσουν τα τείχη της Βαβυλώνας. Θα θαυμάσουμε Τσίπρα και Κουτσούμπα, ως υπερασπιστές της εργατικής τάξης και θα μας αναγνώσουν τα επαναστατικά τσιτάτα, ενδεδυμένοι την πανοπλία του Τσε.
2-3 24 ωρες απεργίες, μερικές αψιμαχίες στη Βουλή, 2-3 πορείες για να έχουμε να λέμε και όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους…
Τελικά ο ένας βάζει πλάτη στον άλλον, δανεικά και χρωστούμενα.