Έργο γραμμένο το 1889, αινιγματικό και αλληγορικό θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας και παρουσιάζεται στο θέατρο ΕΚΑΤΗ σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά.
Ο Γιάννης Κωσταράς, ως Ιερομόναχος Διονύσιος μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του.
Ποια είναι τα κριτήρια που σας ώθησαν να συμμετέχετε στη Γυναίκα της Ζάκυθος;
Καταρχάς οπωσδήποτε έπαιξε ρόλο η αξία του έργου και κατά δεύτερον καταλυτικό ρόλο στα κριτήρια που με έκαναν να πάρω την απόφαση να συμμετέχω στο έργο, έπαιξε και η ίδια η Βαλεντίνη Λουρμπά που τη γνώριζα ήδη και ήθελα πολύ να ξανασυνεργαστώ.
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του Ιερομόναχου;
Κυρίως ο ιερομόναχος προβάλλει μια πραότητα και μια καρτερικότητα στην αντιμετώπιση των σοβαρών καταστάσεων αλλά κυρίως και στην αντιμετώπιση του περιστατικού με τη Γυναίκα της Ζάκυθος. Παράλληλα έχει μια τάση προς διερεύνηση των βαθύτερων αιτίων της ανθρώπινης συμπεριφοράς αλλά και των ενδόμυχων πλευρών της ψυχής της Γυναίκας της Ζάκυθος.
Υπάρχουν στοιχεία με τα οποία ταυτίζεστε ή άλλα που σας απωθούν στον ρόλο σας;
Δε μπορώ να πω πως σε αυτό το ρόλο βρήκα κάποιο στοιχείο με το οποίο να ταυτίζομαι ιδιαίτερα ή να με απωθεί απ΄την άλλη σε μεγάλο βαθμό, γιατί σίγουρα η θέση ενός ιερομόναχου είναι εκ των εκ των πραγμάτων ξεχωριστή και ιδιάζουσα με αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί κι από εμένα σαν ηθοποιό έτσι. Δηλαδή δεν είναι ένας καθημερινός άνθρωπος τον οποίο καλείσαι να υποδυθείς αλλά μια προσωπικότητα πολύ ιδιαίτερη που διαφέρει οπωσδήποτε από το μέσο όρο και μπορώ να πω και συμβολική, όπως είναι και όλο το έργο άλλωστε. Σίγουρα πάντως η πραότητά του και η ενσυναίσθησή του με προβλημάτισαν ώστε να προσπαθήσω να τα εξάγω από το εσωτερικό μου και να τα χρησιμοποιώ κι εγώ στη ζωή μου.
Μπορείτε να μας αναφέρετε μια μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός;
Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει πάντοτε ένας ηθοποιός είναι να υποδυθεί ένα ρόλο τόσο μακριά από τη δική του ιδιοσυγκρασία, τον κόντρα ρόλο που λέμε. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα για εκείνον και κάτι που σίγουρα καθορίζει την πορεία του αλλά και τη γκάμα του ως ηθοποιός.
Τι μας λέει η τραγική ιστορία της Γυναίκας της Ζάκυθος σήμερα;
Δύο πράγματα είναι αυτά τα οποία ΄΄φωνάζει΄΄το έργο στους ανθρώπους του σήμερα. Από τη μία την αλλαγή της οπτικής απέναντι στο διαφορετικό και ίσως ασυνήθιστο, από όπου κι αν προέρχεται αυτό και απ΄την άλλη την απομάκρυνση πλέον από την υποκρισία και τη φαυλότητα, τις οποίες δυστυχώς και οι σημερινές κοινωνίες προτάσσουν τόσο έντονα.
Τι περιμένετε από το θέατρο;
Περιμένω να γίνει ο ΄΄μπροστάρης΄΄σε μια προσπάθεια αλλαγής της νοοτροπίας αυτού του λαού και φορέας μιας επιτέλους αληθινής παιδείας και προβληματισμού των ανθρώπων, μιας και όπως αποδεικνύεται στην πράξη κανένας πολιτικός φορέας δε μπορεί να φέρει την αλλαγή σε αυτό τον τόπο και αυτή την κοινωνία, εφόσον το μόνο που κάνει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία είναι να ανακυκλώνει ΄΄σάπιες΄΄και μη λειτουργικές πρακτικές και ιδέες.
Λία Τσεκούρα,
Κριτικός Θεάτρου,
Γ.Γ. του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Κριτικών Μουσικής, Θεάτρου και Χορού.