Η Πρόεδρος της Αλληλεγγύης και Κύπρια ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους μίλησε στο OTAVOICE για τους κινδύνους που απειλούν την Ελλάδα και τους εχθρούς της που παραμονεύουν.
Η Ελένη Θεοχάρους ταξίδεψε πρόσφατα στη Βόρεια Ήπειρο για να παραστεί στην κηδεία του αγρίως δολοφονηθέντος από τις αλβανικές Αρχές, Κωνσταντίνου Κατσίφα, ανήμερα της Εθνικής Επετείου του «ΌΧΙ». Η Θεοχάρους τόνισε μάλιστα πριν την αναχώρηση της από την Κύπρο ότι είναι χρέος κάθε πολίτη να συμπαρίσταται στη διωκόμενη ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, η οποία υφίσταται τα πάνδεινα από το διεφθαρμένο καθεστώς του Έντι Ράμα.
Η κλιμάκωση των προκλήσεων από μέρους της Αλβανίας όμως συνεχίστηκε και μετά την κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, με τον πρωθυπουργό της γείτονος, Έντι Ράμα, να μην σταματά να παραληρεί. Κατόπιν αποφάσεως του υπουργείου Εξωτερικών, κηρύχθηκε ανεπιθύμητη η κύπρια ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους, μαζί με άλλα 51 πρόσωπα. Η Ελένη Θεοχάρους ήταν από την πρώτη στιγμή κοντά στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Κατσίφα και είδε και από κοντά το κλίμα τρομοκρατίας που υφίστανται οι Βορειοηπειρώτες και όπως ανέφερε μάλιστα «δεν θα σιωπήσω ποτέ!».
Το OTAVOICE επικοινώνησε με την Πρόεδρο της Αλληλεγγύης και Κύπρια ευρωβουλευτή Ελένη Θεοχάρους η οποία αναφέρθηκε στην κατάσταση που βίωσε στην Βόρεια Ήπειρο αλλά και τους κινδύνους που απειλούν την χώρα μας και τον ελληνισμό.
«Εγώ πήγα στην Βόρεια Ήπειρο ως Ελληνίδα. Είμαι πολίτης της Κύπρου και ως Ελληνίδα όφειλα να αποδώσω φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που έδωσε την ίδια του τη ζωή για τα ιδανικά της φυλής μας. Ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για έναν άνθρωπο που τίμησε την Ελλάδα και αγωνίστηκε να μην σβήσει το ελληνικό στοιχείο από την περιοχή. Απαγορεύονταν να μείνουμε απαθείς σε όλο αυτό. Από εκεί και πέρα, από ότι είδα δεν υπήρξε κάποιος εκπρόσωπος από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε καν παρουσία ανθρώπου, πολιτευτή, που να ήρθε έστω και προσωπικά για να τιμήσει αυτό το παλικάρι που έδωσε τη ζωή του» και συνέχισε για την κήρυξη της ως ανεπιθύμητη:
«Πρόκειται για έναν τίτλο τιμής να μπω στο στόχαστρο ενός διεφθαρμένου καθεστώτος. Δεν πρόκειται να κάμψουν ούτε την αντίστασή μου, ούτε τη βούλησή μου, ούτε το πάθος μου για κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των φρικτά καταπιεσμένων Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου».
Στη συνέχεια προχώρησε σε συγκεκριμένες καταγγελίες αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Στην Αλβανία δεν υπάρχουν τα νομικά όπλα να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του. Υπάρχει τυφλή βία, κρατική αυθαιρεσία και κρατική βία. Υπάρχει συνεχή καταπίεση της ελληνικής μειονότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας και αυτό το δράμα πρέπει να πάρει ένα τέλος».
Η Πρόεδρος της Αλληλεγγύης και Κύπρια ευρωβουλευτής συνέχισε στο OTAVOICE υπογραμμίζοντας:
«Στην ευαίσθητη αυτή συγκυρία αναμένουμε η Αλβανία να απέχει από δηλώσεις και ενέργειες που επιβαρύνουν το κλίμα των σχέσεων μας. Προσβλέπουμε σε ουσιαστικές διευκρινίσεις για τη απόφαση των αλβανικών αρχών να κηρύξουν, μαζικά, ανεπιθύμητους 52 Έλληνες πολίτες. Δυστυχώς όμως η Ελλάδα έχει μάθει να συμβιβάζεται. Και αυτό φέρνει τραγικά αποτελέσματα. Η ιστορία άλλωστε το έχει δείξει. Δεν αδικώ πολλές φορές τον ελληνικό λαό. Έχει ζήσει πολλά τελευταία με την οικονομική κρίση και έχουν παρατηρηθεί πολλά κρούσματα διαφοράς. Η κατάσταση είναι περίεργη στην Ελλάδα. Το θέμα είναι πως ότι έχουμε πάθει σαν ελληνισμός και ότι έχουμε ζήσει δεν μας κάνει να παραδειγματιστούμε. Το πάθημα πρέπει να γίνει επιτέλους μάθημα. Το σημαντικό είναι να είμαστε όλοι σε εγρήγορση. Να διατηρήσουμε ζωντανό ότι μας κράτησε όρθιους. Πατρίδα και θρησκεία. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα στη μοίρα του με τους μεταμοντερνισμούς και τους πειραματισμούς».
Στο ερώτημα αν υπάρχει συσχετισμός στην συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο με τις κινήσεις στην Αλβανία στην Ελλάδα εξηγεί: « Είναι συνεταιράκια Αλβανοί και Τούρκοι. Εξυπηρετούν μονίμως τα συμφέροντα τους εις βάρος πάντοτε της Ελλάδας. Αυτό πρέπει να μην το ξεχνάμε. Μόλις έμαθαν οι Αλβανοί για την παρουσία μου στην Βόρεια Ήπειρο ζήτησαν πληροφορίες από τους Τούρκους για μένα. Όλο τον φάκελο που έχουν φτιάξει για μένα. Εμένα όμως δεν με πτοεί τίποτα και δεν με σταματά τίποτα. Ούτε ήταν κανείς ακραίος που πήγε στην κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Γιατί δηλαδή να είναι; Επειδή πήγε να τιμήσει έναν άνθρωπο που πέθανε για την αγάπη του στην Ελλάδα;»
Κλήθηκε επίσης να σχολιάσει και το γεγονός του ανοίγματος του οδοφράγματος της Δερύνειας μετά από 44 χρόνια: «Για μένα δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα. Δεν υπάρχει βόρειο και νότιο κράτος. Τα δεδομένα είναι απλά. Υπάρχει κατοχή. Εγώ θέλω δημοκρατική ελευθερία στην Κύπρο. Δεν υπάρχει πια πατριωτισμός. Δέχομαι να πάνε όσοι είχαν περιουσίες και να δούνε τα μέρη που γεννήθηκαν. Το οφείλουν στον εαυτό τους πάνω από όλα. Δεν δέχομαι όμως αυτό που κάνουν κάποιοι άλλοι ξεδιάντροπα. Που πάνε και επισκέπτονται μαγαζιά, καζίνο και γενικά πάνε για να κάνουν τουρισμό. Για αυτό λέω πως σαν λαός ξεχνάμε… Δεν θυμούνται τι έγινε πριν από 44 χρόνια ή δεν θέλουν να θυμούνται».
Η περίπτωση πάντως των Ελληνοκυπρίων που επισκέπτονται τα κατεχόμενα έχει πολλές ομοιότητες με τους Έλληνες που μεταβαίνουν στα Σκόπια με την Ελένη Θεοχάρους να σχολιάζει:
“Δυστυχώς έχουν γίνει πολλά λάθη από πλευράς μας. Ποτέ δεν κινηθήκαμε για το συμφέρον του λαού μας. Όλα όσα μας κρατούσαν σαν έθνος τα έχουμε διαλύσει. Ακόμα και τη γλώσσα μας. Οι Σκοπιανοί θα οικοιοποιηθούν τα πάντα για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Πως αντιδράμε».
Τέλος, για την γεώτρηση που ξεκινά την Παρασκευή στην Κύπρο αλλά και για το κυπριακό ζήτημα υπογράμμισε: «Ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Και αυτός είναι ο λαός. Θα πρέπει να ερωτηθεί ίσως και με τη μορφή δημοψηφίσματος. Όσο για τις γεωτρήσεις, αυτές θα συνεχιστούν χωρίς πρόβλημα όσο είναι από πίσω οι Αμερικανοί που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Η Τουρκία ξέρουμε πως είναι αποφασισμένη να στηρίξει τις αποφάσεις της και τις πολιτικές που έχει χαράξει πάνω το θέμα. Έχουμε σε εξέλιξη μια είδους σύγκρουσης και θα δούμε πως θα εξελιχθεί…».
Ποια είναι η Ελένη Θεοχάρους
Η Ελένη Θεοχάρους γεννήθηκε στον Πάνω Αμίαντο, επαρχία Λεμεσού, Κύπρος, στις 24 Ιουνίου, 1953. Ήταν εκλεγμένο μέλος της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων, από το 1991 έως το 2016 μέλος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) και νυν πρόεδρος του πολιτικού κόμματος Κίνημα Αλληλεγγύης.
Η Ελένη Θεοχάρους έλαβε το πτυχίο της στην Ιατρική και Φιλοσοφία από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην παιδοχειρουργική στο Μάντσεστερ και το Παρίσι. Έλαβε τον τίτλο του Δόκτορα Φιλοσοφίας από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης ενώ συνέχισε τις σπουδές της στη Βοστώνη (B.C.E.T.S.). Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τραυμάτων (American Trauma Academy).
Στις βουλευτικές εκλογές της 27ης Μαΐου 2001 εξελέγη Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων ως υποψήφιος του ΔΗΣΥ στη Λεμεσό. Επενεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές της 21 Μαϊου 2006. Είναι αναπληρωτής πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας. Τώρα είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Περιβάλλον, της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Είναι επίσης μέλος της Κοινοβουλευτικής αποστολής στην Κοινοπολιτειακό Κοινοβουλευτικό Σύνδεσμο.
Το 2003 διορίστηκε από τη Βουλή ως παρατηρητής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ήταν μέλος της Πολιτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Το 1991 η Θεοχάρους ψηφίστηκε ως Βοηθός Καθηγητής Παιδοχειρουργικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και από το 1992 μέχρι το 2001 ήταν διευθύντρια της Παιδοχειρουργικής Ουρολογικής Κλινικής του νοσοκομείο «Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’» στη Λευκωσία. Υπηρέτησε επίσης ως αντιπρόεδρος της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου.
Ήταν μέλος του Υψηλού Διευθυντηρίου του διεθνούς οργανισμού Γιατροί του Κόσμου και διευθύντρια ιατρικών και περιβαλλοντικών έργων και έργων πρόνοιας για το Διεθνές Ταμείο Βοήθειας στις Βρυξέλλες.
Ως μέλος διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών συμμετείχε σε μεγάλο αριθμό ιατρικών και άλλων αποστολών σε εμπόλεμες ζώνες, περιλαμβανομένων της Αρμενίας, της Βοσνίας, του Κουρδιστάν, της Παλαιστίνης, του Κοσσυφοπεδίου, του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και του Αφγανιστάν. Κατά τη διάρκεια αυτών των αποστολών η Θεοχάρους εργάστηκε ως εθελοντής χειρουργός, κάτω από πρωτόγονες ως επί το πλείστον συνθήκες, με τραυματισμένους ανθρώπους, στρατιώτες, παιδιά, πολίτες, όπως επίσης και θύματα πολέμου, φυσικών καταστροφών ή φτώχειας. Επιπλέον, εργάστηκε εντατικά σε πολλές από τις προαναφερόμενες χώρες πολεμώντας το AIDS, τη φτώχεια, την πείνα, την αποψίλωση των δασών και άλλα περιβαλλοντικά θέματα, δουλεύοντας μαζί με τοπικές αρχές και μη κυβερνητικούς οργανισμούς, δίνοντας διαλέξεις και διδάσκοντας σε τοπικά ιδρύματα.
Ως Διευθύντρια των Περιβαλλοντικών Έργων του “Internationaler Hilfsfodns” η Θεοχάρους συντονίζει, διευθύνει και συμμετέχει σε επιτόπια έργα εναντίον της απερήμωσης και της πείνας μέσω έργων για την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος στην Έρημο Γκόμπι (Χοχχότ Εσωτερική Μογγολία), Τσικομπέτζι (Ζιμπάμπουε), Κεντρικά Υψίπεδα (Ναμίμπια), Έλος Γκούντι στη Γάζα (Λωρίδα της Γάζας), Έρημο Μπακάνας (Καζακστάν), Μεντόσα (Αργεντινή), Ος και Μπάτκεν (Κιργισία), και Μεταλλεία Αμιάντου (Κύπρος).
Είναι επίτιμος πρόεδρος του οργανισμού «Γιατροί του Κόσμου – Κύπρος» και μέλος της Μόνιμης Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Προώθηση της Συνεργασίας μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών Γιατρών. Είναι επίσης μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Βουλευτών για την Προάσπιση του Παλαιστινιακού Αγώνα.