Άρθρο της δημοσιογράφου, Τάνιας Ώττα που ζει στην Σιάτιστα Βοίου.
Περπατώντας στα άδεια στενά της πόλης, αναρωτιέσαι, που πήγαν οι άνθρωποι; Πολλή ησυχία σε μία πόλη που πριν μερικά χρόνια έσφυζε από ζωή. Αυτοκίνητα σταθμευμένα που τα βρίσκεις σχεδόν στα ίδια σημεία, λες και οι άνθρωποι τα έχουν εγκαταλείψει. Αδέσποτα σκυλιά και γάτες βολτάρουν στους έρημους δρόμους και μερικοί ξεχασμένοι περαστικοί σπάνε τη σιωπή με το περπάτημά τους. Κίνηση περιορισμένη, ειδικά όταν βραδιάζει αυτή η ησυχία σε αγριεύει. Οι χειμώνες φαίνονται ατελείωτοι και βαρετοί. Μια μικρή ανάσα οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και μετά πάλι σιωπή. Μία ατελείωτη σιωπή, που μετά το σούρουπο κάνει την πόλη έρημη και τρομακτική.
Πόλεις που περιμένουν με λαχτάρα τις γιορτές για να νιώσουν ζωντανές. Πόλεις που περιμένουν τα ξενιτεμένα τους παιδιά για να σπάσει η σιωπή και οι ήχοι να αρχίσουν και πάλι να μπερδεύονται.
Άλλαξε ο τρόπος ζωής. Άλλαξαν οι άνθρωποι.
Σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι. Ίσως κάποια βόλτα το Σαββατοκύριακο σε μία καφετέρια ή ένα ταβερνάκι με φίλους. Υποχρεώσεις και έξοδα δεν αφήνουν περιθώριο για διασκέδαση. Οι ανάγκες του χειμώνα δεν επιτρέπουν και πολλές δαπάνες για ψυχαγωγία.
Μέσα στο ομιχλώδες τοπίο ο καπνός από τα τζάκια των σπιτιών σχεδόν χάνεται. Η ατμόσφαιρα έχει μία παράξενη μυρωδιά ενώ τα φώτα στους δρόμους σου δίνουν την αίσθηση ότι η πόλη είναι ακόμη ζωντανή.
Πόλεις που έζησαν ωραίες εποχές . Εποχές γεμάτες κόσμο και φασαρία. Εποχές όπου οι άνθρωποι είχαν λιγότερο άγχος κι απολάμβαναν τη βόλτα στην πόλη, ακόμη και το χειμώνα, ντυμένοι ζεστά. Εποχές που η τεχνολογία δεν είχε τους ανθρώπους καθηλωμένους μπροστά από φωτεινές οθόνες, αποξενωμένους, μόνους μέσα σε τόσο κόσμο.
Πόσο όμορφο να περπατάς τον χειμώνα μέσα στην πόλη. Να βουλιάζουν τα πόδια σου στο μαλακό χιόνι, να ακούς τον ήχο της βροχής στην ομπρέλα σου, να νιώθεις το παγωμένο αεράκι να σε διαπερνά και να το απολαμβάνεις.
Οι άνθρωποι έγιναν ευαίσθητοι σήμερα. Γκρινιάζουν κάθε φορά που ο καιρός αλλάζει. Πέρα από τη θαλπωρή του σπιτιού τους τίποτα δεν τους αρέσει. Μία ατελείωτη γκρίνια για όλα. Γκρίνια για την κίνηση στους δρόμους, για τον καπνό από τα τσιγάρα στα μαγαζιά, για τον θόρυβο της μουσικής, για το συνωστισμό στους πεζοδρόμους.
Άλλαξαν οι εποχές. Οι άνθρωποι δείχνουν κουρασμένοι, σχεδόν δύσκολα ικανοποιούνται και μονίμως παραπονιούνται. Οι ρυθμοί της ζωής είναι τόσο έντονοι που δεν ελέγχονται. Κι οι άνθρωποι ξεσπούν συχνά. Ίσως το έχουν ανάγκη. Ίσως δεν εκτιμούν αυτά που έχουν. Ίσως κουράστηκαν. Ίσως να τους ταιριάζει η έρημη πόλη.