Άρθρο της δημοσιογράφου, Τάνιας Ώττα που ζει στην Σιάτιστα Βοίου.
Η κοινωνική κρίση ίσως είναι η σοβαρότερη κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Η έννοια της κρίσης χρησιμοποιείται για να περιγράψει καταστάσεις που έχουν ξεφύγει από τα φυσιολογικά όρια στα οποία θα έπρεπε να κινούνται. Οι καταστάσεις αυτές έχουν κυρίως απειλητικό χαρακτήρα για τον άνθρωπο και την κοινωνία γενικότερα.
Η πεποίθηση που υπάρχει ότι το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί δεν εξασφαλίζει στους πολίτες ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να μην αντιδρούν σωστά, να φοβούνται, να προσπαθούν να επιβιώσουν με την κατάσταση ως έχει και να μην συμβάλλουν σε μία κοινή προσπάθεια ριζικής αλλαγής.
Οι αξίες άρχισαν να χάνουν το νόημά τους, επικρατεί η αναρχία, η έλλειψη σεβασμού προς τους θεσμούς και τον άνθρωπο ακόμη, η παρανομία, ο κάθε μορφής ρατσισμός, η άρνηση για συνεργασία και αλλαγή, η αμφισβήτηση των πάντων. Σε αυτό το ευάλωτο διαμορφούμενο τοπίο, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος αυτοί που θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτές τις καταστάσεις και πατούν επί πτωμάτων για να ικανοποιήσουν το προσωπικό τους όφελος εις βάρος κάποιων άλλων. Πάντα υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, βέβαια, οι κυνηγοί της εξουσίας, οποιασδήποτε μορφής, και της πιο αναπαυτικής καρέκλας. Στις μέρες μας, όμως, μετά από μία δύσκολη περίοδο που περάσαμε ως χώρα, με τους πολίτες να μην έχουν ακόμη ανακάμψει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και να μην αντιδρούν συνειδητά, ευνοούνται αυτοί που θέλουν να χειραγωγήσουν το κοινό και να το στρέψουν σε μία άλλη κατεύθυνση, αποπροσανατολίζοντάς το από το στόχο.
Οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια δημιουργούν σύγχυση στον κόσμο και έλλειψη εμπιστοσύνης προς αυτούς που διεκδικούν μία θέση για διοίκηση, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Η ανεργία εξακολουθεί να αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα της χώρας μας, μιας χώρας με έναν μεγάλο αριθμό επιστημόνων και καταρτισμένων ανθρώπων, που οδηγούνται πολλές φορές πέρα από τα σύνορα για να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά.
Η κατάσταση που επικρατεί στο σύστημα υγείας έχει δημιουργήσει τεράστια ανασφάλεια στους πολίτες , οι οποίοι στην πλειοψηφία τους αδυνατούν να καλύψουν τις δαπάνες τους σε ιατρικές ανάγκες, με κίνδυνο την υγεία τους.
Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει μπει εδώ και αρκετά χρόνια, και συνεχίζει να μπαίνει, στο τραπέζι των συζητήσεων, με αλλαγές που δημιουργούν σύγχυση και ανασφάλεια τόσο στους νέους που καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον τους, αλλά και στους γονείς και εκπαιδευτικούς, που προσπαθούν να βοηθήσουν τους νέους να πάρουν τις σωστές αποφάσεις.
Τα ανεβοκατεβάσματα στο οικονομικό τοπίο έχουν οδηγήσει τους πολίτες σε αδιέξοδες καταστάσεις, με άλλους να βλέπουν τις περιουσίες τους να χάνονται και άλλους να παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Η μεσαία τάξη απειλείται με εξαφάνιση και η τραμπάλα εδώ και καιρό έχει την πλειοψηφία των πολιτών στο κάτω μέρος, ενώ στο πάνω μέρος παραμένουν αυτοί που εκμεταλλεύονται αυτές τις συνθήκες για προσωπικό τους όφελος.
Η αγανάκτηση του κόσμου για την κατάσταση της κοινωνίας εκδηλώνεται με λάθος τρόπο, με πράξεις απόγνωσης και θυμού, με χρήση βίας, αμφισβήτησης προς τους θεσμούς και τις αξίες, δίνοντας την εικόνα μίας κοινωνίας σε κατάσταση χάους.
Η κοινωνική κρίση οδηγεί στην κοινωνική αποξένωση. Η κοινωνική αποξένωση οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό, σε έριδες, σε προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, σε καταστάσεις έντονου στρες, σε προβλήματα υγείας, σωματικής και ψυχικής. Όλα αυτά είναι μία αλυσίδα. Το ένα οδηγεί στο άλλο και η κατάσταση χειροτερεύει. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και να μας ενεργοποιήσει.
Αποδεχόμενοι μία δυσμενή κατάσταση και εκδηλώνοντας την δυσαρέσκειά μας με βίαιο και πολλές φορές προσβλητικό τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Απαιτείται σκέψη και δράση. Συνεργασία και διορατικότητα.
Ξεκινώντας από την αλλαγή της νοοτροπίας μας, μίας νοοτροπίας του βολέματος και της κριτικής χωρίς δράση, συνεχίζοντας με την υιοθέτηση νέων ιδεών και διευρύνοντας τους ορίζοντες μας, μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία μας προς το καλύτερο. Το παρελθόν μας διδάσκει και μας δείχνει τι πρέπει να διορθώσουμε, τι πρέπει να αποφύγουμε στο παρόν και το μέλλον. Ως απλοί θεατές, δυσαρεστημένοι αλλά αδρανείς, δεν γίνεται τίποτα. Πέρα από τις οποιεσδήποτε κομματικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις, υπάρχουν άτομα με σπουδαίες γνώσεις και μεγάλες ικανότητες, με όραμα και προοπτική που μπορούν να φανούν χρήσιμοι στην κοινωνία. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους ενθαρρύνουμε και να τους βάλουμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Και η Πολιτεία να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους μέσα από πολιτικές που θα ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή και την ανέλιξη των νέων ανθρώπων με ικανότητες και σημαντικά προσόντα.