Για τους γνωρίζοντες την ιστορία αυτού του τόπου, η 4η Δεκεμβρίου είναι μια “δύσκολη” ημέρα, μια και σαν σήμερα το 1944 ξεκίνησαν οι ένοπλες επιθέσεις τμημάτων του ΕΛΑΣ προκειμένου να καταληφθεί η Αθήνα. Το πως και το γιατί αποτελούν ακόμη και σήμερα πεδίο αντιπαράθεσης, ωστόσο το ιστορικό γεγονός αυτό καθ’ εαυτό, είναι πως ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ ξεκίνησαν οργανωμένες επιθέσεις σε στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας με στόχο την κατάληψη της, την οποία ευτυχώς δεν κατάφεραν να πετύχουν.
Ήταν και η επίσημη αρχή ενός αδελφοκτόνου εμφύλιου πολέμου που η χώρα πλήρωσε πανάκριβα σε αίμα, πόνο, θλίψη, μίσος…
Ανεπίσημα ο εμφύλιος είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα στα βουνά της ελεύθερης Ελλάδας, όταν ο ΕΛΑΣ συνέτριβε και εξαφάνιζε με συνοπτικές (και …αιματηρές συνάμα) διαδικασίες, οποιαδήποτε άλλη αντιστασιακή οργάνωση προσπαθούσε να ανδρωθεί εκτός του ασφυκτικού ελέγχου του ΚΚΕ. Θλιβερό παράδειγμα η σφαγή στο Κλήμα Δωρίδας του συνταγματάρχη Δημήτρη Ψαρρού και των ανδρών του 542 Συντ/τος... Είναι καταγεγραμμένες επίσης ιστορικά οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ εναντίον της 2ης μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης της εποχής, του ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα..
Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πάρα πολλά για εκείνη τη μαύρη για την Ελλάδα περίοδο και ο καθένας έχει τις απόψεις του…
Ένα είναι το βέβαιο, η επιλογή της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ για ένοπλη αντιπαράθεση, ήταν ανόητη, καταστροφική και εν πολλοίς προδοτική, μια και οδήγησε στην περαιτέρω διάλυση της ήδη βαριά λαβωμένης από τη ναζιστική κατοχή πατρίδας, στερώντας της την δυνατότητα να διεκδικήσει σε διεθνές επίπεδο όσα με αίμα είχε κερδίσει κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έδωσε επίσης χρυσή ευκαιρία στους δοσίλογους και τους γερμανοτσολιάδες της Κατοχής, να μην λογοδοτήσουν ποτέ για τα εγκλήματα τους, μια και περνώντας “από την Κολυμβήρα του Σιλωάμ της εθνικοφροσύνης”, την έβγαλαν καθαρή μια χαρά..
Το ίδιο το ΚΚΕ έχει κατά καιρούς καταδικάσει τις αποφάσεις εκείνης της εποχής, άσχετα αν στην πορεία έχει ξανά ανακαλέσει και τούμπαλιν.. Οι “πολιτικές πιρουέτες” αποτελούν πεδίο δόξης λαμπρό για το ΚΚΕ και τις κατά καιρούς ηγεσίες του…
Η πολύχρονη και αιματοβαμμένη αντιπαράθεση, κατέληξε με νίκη του Εθνικού Στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του ’49. Με βάση τα γεωπολιτικά δεδομένα της εποχής η Ελλάδα δεν θα γινόταν ούτε Βουλγαρία, ούτε Ρουμανία ευτυχώς, ο φόρος αίματος για αυτό ήταν εξαιρετικά βαρύς όμως!!!
Τι πρέπει να μείνει από όλη αυτή τη φρίκη;;
Κατά τη γνώμη μου πάντα, το ότι κάποια στιγμή πρέπει σαν λαός να πάψουμε “να βάζουμε τα χεράκια μας και να βγάζουμε τα ματάκια μας” μόνοι μας… Θα γίνει άραγε ποτέ αυτό;; Δύσκολο….
Τρύφωνας Παχής
Σύμβουλος Επικοινωνίας και Marketing, πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Πάτρας
